Dit weekend begonnen te lezen in het boek 'De omstreden bronnen van de islam'.
Eerder had ik uit diverse andere, voornamelijk internet, bronnen al wel de indruk gekregen dat de oorsprong van o.a. de koran vaak nog vager is dan de bijbelboeken.
Het boek vertelt grotendeels over de diverse 'fronten' die er zijn met betrekking tot wetenschappelijk koran onderzoek, en de daar achter liggende oorzaken en of belangen.
Wat in dit boek ook weer naar voren komt is dat de arabische wereld de aansluiting met Europa is verloren, voornamelijk omdat het arabische schrift zich nauwelijks leent voor boekdruk zoals dat in de middeleeuwen in Europa opgang kwam met het in Europa gebruikte latijnse alfabet.
Kennis kon daardoor in Europa veel sneller verspreid worden, terwijl de mensen in de arabische wereld in hoge mate analfabeet bleef.
Hoewel het analfabetisme misschien in de steden nu wel wat afgenomen schijnt te zijn , echt veel anders is de situatie niet. De islamitische geestelijkheid is in feite aan de macht in veel oosterse landen. Deze houden waarschijnlijk ook het kritisch koran onderzoek tegen, onderzoek dat al sinds jaar en dag voornamelijk in Europa gedaan wordt.
Tot dusver echter durven de meeste onderzoekers geen echte kritiek op de koran te uiten.
Dat ligt voor een deel aan het feit dat zeer weinig manuscripten zijn van koranverzen, die bovendien zeer moeilijk te begrijpen zijn. Kennelijk liggen er ook politieke redenen aan ten grondslag.
Onder wetenschappelijke bijbel onderzoekers is wel geaccepteerd dat de bijbel door meerdere auteurs is geschreven. Voor de koran en aanpalende teksten is dat wel door diverse onderzoekers gesuggereerd, maar zeker nog niet algemeen geaccepteerd.
Natuurlijk wil de moslim orthodoxie daar al helemaal niets van weten.
Omdat er in Europa ook nu nog stromingen zijn die de bijbel als het letterlijk te nemen woord van God beschouwen, is aan te nemen dat het nog wel wat jaren zal duren vóór dat de koran (en hadith) aan invloed zal verliezen op de moslim gemeenschap in de wereld.