Vandaag op Arte de eerste twee afleveringen van een documentaire over de tweede wereld oorlog, nu gezien vanuit Amerikaans perspectief.
Geheel anders dan de films die we vaker gezien hebben. Die dienden vaak als propaganda of toonden de tweede wereldoorlog meer vanuit Europees gezichtspunt.
De oorlog die de Amerikanen in de Stille Oceaan tegen de Japanners uitvochten heeft nooit die aandacht gehad die het eigenlijk wel verdiend, hoe je verder ook over Amerikanen mag denken.
Het laat eens temeer het niets ontziende karakter van met name de tweede wereldoorlog zien. In alle oorlogen gaan veel mensen dood, maar voor mij geldt de Tweede wereldoorlog toch wel als een mijlpaal in de geschiedenis. Het is een mens en materiaal slacht van ongekende proporties. Meer dan 50 miljoen doden in amper vijf jaar tijd en bijna het hele industriele gebeuren gericht op de productie van oorlogstuig en de bevoorrading van de oorlogs machine.
Schattingen van het werkelijke aantal doden liggen dichter bij de 100 dan bij de 50 miljoen.
De enige reden waarom Japan de strijd verloren heeft is omdat de Amerikanen sneller hun verliezen konden vervangen, en meer dan dat, dan de Japanners dat konden.
Na het voor de Amerikanen rampzalig verlopen jaar 1942 was het tij gekeerd en verkreeg Amerika gaande weg de overmacht in de Stille Oceaan door een niet te stuiten toevloed van nieuwe en moderne schepen.