Ze proberen de moed er wel in te houden, maar na een week actie nog maar 17 miljoen is niet veel.
Dat is ook niet zo vreemd. Mensen willen best wel geld geven voor hulp in noodsituaties, maar zo gauw het een permanent karakter gaat krijgen wordt de bereidheid minder.
En precies dat is er met hulp aan Afrika aan de hand: zelfs als er geen droogte is gaat er nog voedselhulp naar toe. Dat betekent dat er meer mensen wonen dan er feitelijk kunnen leven.
Daarbij komt dan nog de steeds slechter geworden politieke toestand en corruptie.
Dat alles komt steeds sterker in de diverse media naar voren, zelfs de gigantische financiële crisis is niet in staat dat uit het nieuws van alle dag te verdringen.
De hulporganisaties roepen nu wel ach en wee, feit is ook wel dat ze de afgelopen jaren simpelweg voedsel gedumpt hebben en zich niet hebben bekommerd om de opbouw van een meer gezonde economische infrastructuur.
Grote witte zakken met in koeieletters 'USA' en 'WFP' er opgedrukt werden worden er naar toe gesleept.
Het grootste deel daarvan komt uit Azië, de handelaren zitten in Zwitserland.
En dat terwijl Afrika in principe in staat is het merendeel van de behoefte zelf te verbouwen, als er maar een gezonde handelsinfrastructuur was.
Geen wonder ook dat de bevolking in die landen grote risico's nemen om naar Europa vluchten.
Wat mij betreft geen cent meer voor Afrika. Dat is hard, maar kennelijk moet het een keer op een harde manier duidelijk gemaakt worden: het is nog harder als deze situatie blijft voortbestaan.
De werkelijke oplossing moet niet komen uit voedselhulp, maar uit opbouw van de economische infrastructuur.
Als we de Europese geschiedenis daar op naslaan en als voorbeeld nemen gaat het nog vele jaren duren voordat zoiets gestalte krijgt.