Het is niet ondenkbaar dat we de huidige kredietcrisis achteraf zullen zien als het moment waarop de groei economie van de vrijemarkt botst op de grenzen die de ecologie ons stelt.
Over de ecologische grenzen valt, anders dan over de economische grenzen, niet te marchanderen. Het is slikken of stikken.
Sinds ongeveer 1987 maken we mondiaal meer op dan de aarde oplevert, en de verhouding tussen opbrengsr en tekort wordt nog steeds slechter.
Als je naar grootste verbruikende activiteiten kijkt zie je dat vleesconsumptie, vliegvacanties en autogebruik opvallend hoog scoren.
De vliegtax is dus zo slecht nog niet voor onze economie/ecologie, op langere termijn gezien dan.
Als we naar onze (hoge) bevolkingsdichtheid kijken kun je meteen ook bedenken dat Nederland geen immigratie land kan zijn, ook al willen sommige Haagse politici dat graag zo ventileren. De werkelijkheid is dat we alles op alles zullen moeten zetten om het verbruik van grondstoffen en hulpbronnen binnen aanvaardbare grenzen te brengen en te houden. Een grotere bevolkingsomvang helpt daar zeker niet bij.
De landelijke verschillen zijn groot. Zo maken bijvoorbeeld de rijke olielanden meer 30x meer op dan de armste Afrikaanse landen.
Voor Nederland is dat ongeveer 15x.
Als er uitgegaan wordt van een 'eerlijk' gemiddeld verbruik (elk land evenveel), dan verbruikt Nederland ongeveer 2.5x meer dan gewenst.
Omdat de armere landen hoe dan ook een nadrukkelijker beslag op grondstoffen en hulpgoederen zullen gaan leggen zullen we, afhankelijk van het huidige individuele bestedingsniveau, in Nederland onze koopkracht met meer dan 50% zien afnemen, en dan mogen we ons nog gelukkig prijzen.
Het kan niet anders zijn dan dat de politieke spanningen in de wereld nog hoog op zullen lopen.