Hoewel de wereld momenteel meer in de ban is van de kredietcrisis ligt een veel grotere destabiliserende en zelfs levensgevaarlijke crisis in het verschiet.
Je zou willen dat je het af kunt kopen met de helft van je salaris, en dan nog is het een koopje.
De wereld voedselsituatie is al enkele jaren kritiek, dat is: veel mensen hebben nauwelijk eten.
Ook al jaren wordt er door allerlei dure instanties uitgebreid over gesproken, in de praktijk veranderd er echter structureel niets.
Zolang we onze technische kennis, middelen en mogelijkheden alleen maar aanwenden om financieel gewin te maximaliseren in plaats van ecologisch evenwicht na te streven is het weinig anders dan de klok terugdraaien. Onze economie zal dan op een moment in elkaar storten. In welke tijd we ons zelf daarna terug zullen vinden lijkt me niet in eenvoudig in te schatten, maar dat kon wel eens heel ver terug in de tijd zijn.
Het punt is dan namelijk dat aan de oppervlakte nauwelijks nog grondstoffen te winnen zijn. De technische hulpmiddelen om de dieper gelegen grondstoffen te bereiken zijn niet meer beschikbaar.
Bossen om in en van te leven zijn er niet direct, er zullen generaties voorbij gaan voor dat de omvang weer van enige betekenis zal zijn.
Niet dat het allemaal zo hoeft te zijn, maar dan moeten we eindelijk wel gaan begrijpen dat de ecologische crisis een serieus gevaar is.
De Club van Rome heeft het destijds echt wel goed gezien...