De top van de Amerikaanse zakenbanken verdiende de afgelopen vijf jaar samen 3 miljard dollar. Werknemers in de sector verliezen massaal hun baan.
De crisis die de banken treft, leidt bijna onherroepelijk tot een nieuw inzicht over beloning, risico en de waarde van het ondernemen. Is dit het einde van hoge salarissen en de enorme bonussen?
„Bankrovers zijn het.” De kwalificatie is niet van een bezoeker van de Amsterdamse Albert Cuyp, maar van John Sentamu, de aartsbisschop van York. De tweede man in de Anglicaanse kerk heeft duidelijk weinig op met de speculanten die in het Verenigd Koninkrijk geld verdienden met het naar beneden dirigeren van de beurskoers van de inmiddels overgenomen hypotheekbank HBOS.
De kerkleider, die recent zijn boordje doorknipte als protest tegen het verlengde presidentschap van Robert Mugabe in Zimbabwe, sprak vorige week een congres van bankiers toe. Zijn baas Rowan Williams, de aartsbisschop van Canterbury, schreef tegelijkertijd een artikel over de noodzaak dat er nieuwe regels komen voor de bancaire sector. Williams wil terug naar de basis van het bankieren. „Je leent iemand vooral geld om iets mogelijk te maken, maar niet alleen om winst te maken.”
Het voorbeeld van de Anglicaanse kerk staat niet op zich. De crisis in de financiële wereld is niet alleen een crisis in het vertrouwen in de banken en een tekort aan geld. Het is tevens een moment van bezinning, om maar eens in de termen te blijven van de Anglicaanse kerk, op beloningen en de filosofie van het ondernemen.
---
„Je leent iemand vooral geld om iets mogelijk te maken, maar niet alleen om winst te maken.”, die man slaat de spijker op zijn kop.
Het is alleen wel de vraag of de beurshandelaren zich hun speeltje laten afnemen.