Ik ben nu enkele tientallen bladzijden gevorderd in het boek 'De Taal Van God' van Francis S. Collins, en ik vindt het nogal teleurstellend.
En dat is dan zwak uitgedrukt.
Om ongeveer te illustreren wat ik bedoel een kort citaat uit het boek, hij schrijft (blz. 76..77):
De redenering loopt dan ongeveer als volgt:
Als God bestaat, is Hij bovennatuurlijk.
Als Hij bovennatuurlijk is, wordt Hij niet door natuurwetten ingeperkt.
Als Hij niet door natuurwetten wordt ingeperkt is er geen reden waarom Hij door de tijd zou worden ingeperkt.
Als Hij niet door de tijd wordt ingeperkt is Hij aanwezig in verleden, heden en toekomst.
enkele consequenties van de conclusies zouden zijn:
---einde citaat--
Collins tovert hier een als, als, als en als redenering om tot conclusies, waarvan hij enkele regels verder zegt, ik citeer:
...de contouren van een bevredigende harmonie tussen wetenschap en geloof worden nu zichtbaar.
---einde citaat---
Er is echter hier geen enkele conclusie te vinden, laat staan de contouren van een bevredigende harmonie.
Hij verraad zichzelf hier als mengeling van ID'er en creationist. Geen wonder dat Cees Dekker zo lovend schrijft in het woord vooraf van het boek.
De rest van het boek moet ik natuurlijk nog wel lezen, een slotconclusie heb ik dus nog niet. Maar scepsis heeft toch wel post gevat.