We zijn aan het einde gekomen van wat economen 'economische groei' noemen.
Hoewel niet precies duidelijk is wát er nu precies groeit lijkt het zich te beperken tot de bedragen dollars of euro's die van bankrekeningen opgenomen zouden kunnen worden.
Als dat laatste echt voor maar een fractie gedaan zou worden ligt de 'economie' meteen op zijn gat.
Dat geeft aan dat de groei van de economen in werkelijkheid niet bestaat, op zijn minst niet zoals de economen het ons voor houden.
Het merendeel van de 'groei' komt voort uit activiteiten die helemaal niets opleveren. Je kunt zingen tot je een ons weegt, en lekker verdienen, maar je hebt niets maar dan ook niets geproduceert terwijl je wel moet eten en drinken. Je kunt speculeren op de andelen beurzen, en stinkend rijk worden, maar net zoals de zanger heb je niets geproduceert terwijl je wel moet eten en drinken.
Al dergelijke activiteiten, er zijn er nog vele andere, worden door de economen niet als onkostenpost opgevoerd terwijl ze dat wel degelijk is.
Dat kon allemaal dankzij de steeds verder gaande mechanisering en automatisering. Maar de (commercieel)economische grenzen daarvan zijn bereikt. Verdergaande automatisering, of beter gezegd: robotisering, zet de dienstverlenende sector onder druk. En juist in de dienstensector werd de zogenaamde groei gerealiseerd.
Het zal me niet echt verbazen als de organisatie van volgende wereldkampioenschappen voetbal een fiasco wordt, want ook voetbal levert niets anders dan onkosten op.