PARIJS - Een Russische Proton-raket met een Europese internetsatelliet is maandag succesvol gelanceerd vanaf de basis Baikonoer in Kazachstan. De zogeheten Ka-Sat-satelliet kan over vier maanden internet leveren aan ruim 1 miljoen huishoudens in afgelegen gebieden in Europa.
Het gaat om de krachtigste satelliet in zijn soort, doordat hij veel informatie tegelijk kan doorgeven. Het apparaat heeft dezelfde capaciteit van veertig tv-satellieten samen.
''Het is een van de ingewikkeldste en grootste satellieten die we ooit gebouwd hebben'', meldde bouwbedrijf Astrium, een dochterbedrijf van EADS, eerder.
Het apparaat van communicatiebedrijf Eutelsat is zes meter hoog. Met uitgeklapte zonnepanelen bereikt het een spanwijdte van ruim 40 meter. Het project waarvan de satelliet de cruciale schakel is, kost ruim 350 miljoen euro.
De lancering zondag was vorige week nog uitgesteld. De technici namen geen risico. Enkele weken geleden ging de lancering van een Proton-raket nog mis.
Door een vermoedelijke rekenfout met de brandstof kwamen drie Glanoss-satellieten niet in de baan om de aarde, maar vielen ze in de Stille Oceaan.
Dat was een schadepost van zo'n 100 miljoen euro. Zaterdag ontplofte nog een Indiase raket, kort nadat die was opgestegen met een communicatiesatelliet.
---
Raket lanceringen zijn nog steeds een heikele zaak, en dat zal grotendeels ook wel zo blijven. Het is tenslotte zoiets als een gecontroleerde explosie, één parameter niet in orde en de zaak gaat mis.
Het wachten is op techniek die de zwaartekracht op een meer directe wijze kan manipuleren. Het echte 'lanceren' en de daarmee verbonden risico's zou daarmee van de baan zijn.
Gezien het militaire belang van zo'n techniek zal onderzoek in die richting streng geheim gehouden worden, derhalve weten we niet welke vorderingen er eventueel reeds gemaakt zijn.
De kosten van de ontwikkeling zouden verscholen kunnen zitten in projecten als ITER en LHC. Dat zijn internationaal gefinancierde projecten waar wel enorme sommen geld mee gemoeid zijn, maar waar de nationale parlementen van de deelnemende landen nauwelijks zicht hebben op de besteding er van.
Maar als er praktisch bruikbare oplossing gevonden zijn zullen we er gauw genoeg weet van krijgen.
Je ontwikkelt tenslotte zoiets niet om het vervolgens in de kast te laten staan.