Omdat de natuurlijke hulpbronnen op onze aarde niet onbeperkt zijn kan ook de wereldbevolking niet onbeperkt groeien.
Maar ondanks alles hebben we nog steeds geen beleid ontwikkeld om de bevolkings omvang te kunnen beheersen.
Het is ongetwijfeld ook niet eenvoudig, maar het moet wel, als we tenminste onze huidig ontwikkelings niveau minimaal willen behouden.
Naar mijn idee behoeven we niet zover te gaan als wat China heeft gedaan: de één kind politiek.
De kwestie van wel of geen kinderen is grotendeels een economische, alleen willen we dat vanwege emotionele, religieuze redenen meestal niet erkennen.
In de westerse wereld betekent het hebben van kinderen een zware wissel op de carrière mogelijkheden en inkomsten van de vrouw.
Daarom zie je ook dat in toenemende mate dat vrouwen in het geheel geen kinderen meer (willen) hebben.
Dat gaat waarschijnlijk zover door tot de bevolking gaat krimpen.
Omdat 'krimp' voor economen als vloeken in de kerk is zullen er tegen die tijd stemmen op gaan om het krijgen van kinderen te stimuleren met financiële middelen.
Daar is op zich niets tegen, als ze het maar zo doen dat er een automatisch aanpassende koppeling gemaakt wordt tussen bevolkingsomvang en stimulerings maatregelen: als de omvang weer op peil is moeten de maatregelen weer afgebouwd zijn.
Dat vergt dat er een optimale bevolkingsomvang bepaald moet worden.