Een nieuw model moet inzicht geven in de tijd voor de Oerknal.
Een Duitse Fysicus denkt de eigenschappen van het heelal voor ons heelal te kunnen berekenen. Als spin-off levert zijn model ook nog een nieuwe fenomeen op: 'de kosmische vergetelheid'. Verder voert hij in plaats van de 'big bang' de 'big bounce' in
---
Het mag dan alleen maar een gedachte zijn, het gaat wel om een omstreden zaak. Wetenschappers hebben tot nog toe weinig op met de tijd voor de oerknal, zozeer zelfs dat meestal stug volgehouden wordt dat er niets voor de oerknal kan zijn.
Konden christelijke onderzoekers zich nog eniger mate verenigigen met de oerknal, de tijd voor de oerknal werpt ook voor die groep weer nieuwe 'problemen' op.
Zelf denk ik dat het heelal een systeem is met maar twee uiterste toestanden, die beide niet stabiel zijn en kunnen blijven bestaan.
Het ene uiterste is dat alles in de vorm van energie heeft, de andere dat alles zich in de vorm van materie daar bevindt.
Omdat beide uitersten niet stabiel (kunnen) zijn is het systeem altijd op zoek naar een stabiele toestand, zonder het te vinden.
De oerknal is dan niet meer dan een deel proces in dat gebeuren.
Dat we de oerknal zo heel erg als het ultieme begin zien komt waarschijnlijk omdat het echt de begrenzing is van de ons bekende dimensies, wat daarbuiten ligt kunnen we alleen proberen te beredeneren zoals kennelijk de Duitse fysicus wil doen.
Maar hij zal het waarschijnlijk nog moeilijk krijgen. Wetenschap wil echte bewijzen zien, en dat is erg lastig met 'gebeurtenissen' buiten de ons bekende dimensies.