Behandelkosten bij ziekte dienen in verhouding te staan tot de baten, in termen van gezondheid en gewonnen levensjaren. Alleen dan blijft de zorg betaalbaar.
Dat is de strekking van een nieuw rapport van de Raad voor Volksgezondheid en Zorg (RVZ). De boodschap is niet nieuw; eerdere adviescolleges, waaronder begin jaren negentig de commissie-Dunning, hebben precies hetzelfde voorgesteld.
Met deze adviezen is bar weinig gebeurd. Want hoe logisch de gedachtegang ook, als het aankomt op daadwerkelijk kiezen durft niemand thuis te geven. Tekenend is de reactie van CDA-Kamerlid Omtzigt, vorige week, op een concreet voorbeeld van de RVZ: de kostbare thuisbeademing van MS-patiënten. De RVZ wil dit niet meer automatisch vergoeden. Een aparte commissie zou zich daar nog eens over moeten buigen. Geen sprake van, zei Omtzigt, thuisbeademing blijft gewoon in het pakket.
---
Juist ja! De achtereenvolgende kabinetten (en de kamer...) hebben niet het lef gehad om te kiezen. In plaats daarvan hebben ze wel Hoogervorst het dilemma uit het zicht laten masseren door de privatisering van de zorg. Maar wie weet was er politiek gezien ook geen draagvlak te vinden voor wat anders.
Het voordeel van de privatisering is wel dat er meer tijd is om de vervelende, maar noodzakelijke beslissingen te nemen. Ook is het een voordeel dat nu iedereen, via de portemonnee, direct betrokken is.