Nu, zo ongeveer halverwege het boek 'De wereld zonder ons', is duidelijk dat we op de pof leven van de natuur zoals de amerikanen nu leven op Chinees krediet.
Het verschil is dat met Chinezen te onderhandelen is, met de natuur niet.
Het gevolg zal zijn dat over enkele decennia, als de olie op raakt, voor een aanzienlijk deel van de wereldbevolking geen bestaan meer mogelijk zal zijn.
Olie is namelijk niet alleen leverancier van energie, maar meer nog de bron van de chemische industrie.
Nu kan de bio-chemie voor een deel wel vervangende producten leveren, maar niet op korte termijn, vooropgesteld dat voldoende grondstoffen voorhanden zijn.
Die toekomst werpt zijn schaduw reeds vooruit, maar niemand weet hoe donker het zal worden. Niemand weet wat de lange termijn effecten van ons huidige en vroegere activiteiten zullen zijn.