Vanavond een twee-delige documentaire over de beursval van 1929 in amerika gezien.
De gevolgen waren dramatisch, vooral de jaren daarna tot dat de New Deal van president Roosenvelt zijn vruchten begint af te werpen.
Wat vooral ook duidelijk werd was dat de zittende president Herbert Hoover eigenlijk niets deed om iets tegen de crisis te ondernemen, waardoor het allemaal erger werd dan waarschijnlijk noodzakelijk was.
De Amerikaanse economie is door de maatregelen van de Roosevelt administratie duidelijk uit het dal geklommen als de Tweede wereldoorlog uitbreekt.
De oorzaak van de beursval in 1929 is echter niet simpel een enkele feit, maar een samenspel van factoren waarvan de belangrijkste toch wel hebzucht lijkt te zijn.
Dat is vandaag de dag niet anders. Een in hoge mate passieve overheid maakt het vervolgens mogelijk dat de economie geheel uit de rails loopt. De beelden in de documentaire lieten toestanden zien die we hier in de oorlog nog nauwelijks gekend hebben, dat geldt dan in de eerste plaats voor Nederland. Natuurlijk zijn de verschrikkingen in direct door oorlogsgeweld getroffen plaatsen van een andere orde en onvergelijkbaar.
De huidige economische crisis laat echter ook zien dat we het gauw vergeten zijn, niks geleerd van het verleden.
En de geschiedenis herhaalt zich in meer dan één opzicht: Herbert Hoover was een republiekeinse president, het was een democratische president, Franklin D. Roosevelt, die in de jaren dertig orde op zaken stelde.
Na dat de laatste republiekeinse presidenten van Amerika het land bijna bankroet hadden gemaakt mag nu weer een democratische, Obama in dit geval, het weer proberen op te lappen.