Het lijkt wel alsof we op een keerpunt in onze huidige maatschappij zijn aangekomen.
Het naderende uitputten van fossiele brandstofbronnen zet bedrijven en overheden aan om na te denken over vervangers daarvan.
De voedselproductie is de afgelopen jaren een steeds groter probleem geworden, al wil bijvoorbeeld de VN dat niet erkennen.
Als er geen vis quota worden vastgesteld, en nageleeft, is er binnenkort nauwelijks nog vis in de wereldzeeën.
Ook op land is er gevaar: bodemerosie. Bodemerosie heeft meerdere oorzaken, maar alle leiden ze er toe dat het beschikbare areaal landbouwgrond in de wereld afneemt. En dat niet alleen, bodemerosie is meestal een onomkeerbaar proces.
De omvang van wereldbevolking groeit ondertussen onverminderd door.
Ondanks die alarmerende situatie is er geen land in de wereld die serieus maatregelen neemt. Misschien kan dat ook helemaal niet, houden de landen zich onderling in een soort economische wurggreep.
Zo bezien kan het niet anders dan dat de mondiale economie om zal vallen. En het is niet eens onwaarschijnlijk dat de eerste harde klappen juist in de 'ontwikkelde' landen zullen vallen. De mensen in de arme landen improviseren al jaren om alleen maar te overleven, de ontwikkelden moet dat nog leren...