JERUZALEM - Het is mogelijk om de Rode Zee te gebruiken om de krimpende Dode Zee bij te vullen.
Dat zegt de Wereldbank na jarenlang onderzoek op verzoek van landen rondom de Dode Zee.
Het idee om de twee wateren aan elkaar te koppelen is al meer dan een eeuw oud. Het plan staat echter opnieuw op de agenda, omdat de Dode Zee inmiddels met meer dan een meter per jaar slinkt.
Volgens de Wereldbank is een ondergrondse pijplijn de beste manier om de Dode Zee wat nieuw leven in te blazen. De Rode Zee, die het water moet leveren, ligt ongeveer 180 kilometer verderop.
De Dode Zee, het laagste punt op aarde, grenst aan Israël, Jordanië en de Palestijnse Westelijke Jordaanoever. Het is eigenlijk een meer en een geliefde toeristenplek waar badgasten op het water blijven drijven door het hoge zoutgehalte.
Milieugroepen zijn overigens fel tegen het plan. Het Rode Zeewater zou het milieu van de Dode Zee kunnen veranderen. Het zoute zeewater zou bovendien zoetwaterbronnen in het gebied tussen de twee wateren kunnen vervuilen. De Wereldbank denkt echter dat die effecten kunnen worden verzacht.
De belangrijkste bron van water voor de Dode Zee is de rivier de Jordaan, maar door de groeiende bevolking is daar zo veel water van afgetapt dat die niet genoeg water meer levert.
---
Natuurlijk is zo'n pijplijn maar een deel van de oplossing.
Het andere deel is dat het zoetwater debiet van de rivier de Jordaan niet nog verder afneemt.
Die zou eerder hoger moeten worden t.o.v. het huidige debiet.
Als er meer (zee)water de Dode Zee in stroomt zal het niveau waarschijnlijk hoger worden, en daarmee ook het verdampend oppervlak groter. Het is aannemelijk dat het zoutgehalte aanvankelijk wel zal dalen, maar op termijn nog hoger zal worden dan nu het geval is.
Rode Zee water naar de Dode Zee laten stromen is wellicht beter dan niets, maar het is een paardenmiddel.
Het blijft dan tenslotte een zee waar meer zoet water verdampt dan er in stroomt.
Ach ja, waaraan gaan we ten gronde...aan ons onvermogen om op natuurlijk en ecologisch gebied de tering naar de nering te zetten.
Want als dit nu het enige terrein is waar we dat duidelijk niet kunnen, dan viel het wel mee. Helaas kun je geen gebied noemen waar we de grens van het houdbare niet allang zijn overschreden.
Maar de geschiedenis (o.a. De belle époque) laat zien dat we feestvieren tot we er dood bij neer vallen.
Zoals bekend mag worden verondersteld knalde die 'mooie tijd' met de 1e wereldoorlog uit elekaar.
Er was echter nog een veel heftiger 2e wereldoorlog voor nodig om de harde les wat meer te laten beklijven.
Maar als je het huidige wereldtoneel bekijkt is ook dat waarschijnlijk nog niet genoeg.