Of het nu gaat om Amsterdam of Urk: het kan niet altijd maar doorgroeien.
Er is altijd een punt waarop je moet vaststellen dat het geen nut meer heeft, of zelf schadelijk voor omliggende gebieden.
Zoals ik het zie zijn zowel Amsterdam als Urk dat punt al voorbij. Het eens zo bejubelde 'natuur' gebied Oostvaardersplassen zal langzaam maar zeker gewurgd worden door stedelijke bebouwing, gemangeld tussen Almere en Lelystad. Niet dat het gebied helemaal zal verdwijnen, maar de bevolkingsdruk zal zo hoog worden dat je van 'natuur' niet meer kan spreken.
Almere is niet anders dan een nieuwbouwwijk van Amsterdam
Principieel hetzelfde is de kennelijk steeds maar weer noodzakelijke uitbreiding van de gemeente Urk. In dit geval is het niet een natuurgebied dat moet inschikken, maar gevestigde bewoners van het omliggende gebied.
Het betekend dat we dit soort zaken niet echt sturen, maar oplossen langs de lijnen van het conflict model in plaats van het overleg model.
Vele beschavingen en culturen zijn vóór ons reeds opgekomen en precies om die reden weer verdwenen: we zijn goed onderweg om hetzelfde lot te ondergaan.