vk opinie Gelovigen, hou eens op met atheïsten van een 'geloof' te betichten, schrijft Bart Schut.
Je steekt niet een snelweg over met je ogen dicht. Je kijkt links en rechts, wikt en weegt en als je slim bent, besluit je er vanaf te zien.
Als er één argument van gelovigen is waar atheïsten doodmoe en net zo ziek van worden, is het dit: 'Atheïsme is ook een geloof.' Je zou eigenlijk verwachten dat deze grijsgedraaide onzin anno 2012 niet meer met droge ogen wordt verkondigd, dus u begrijpt dat mijn verbazing steeg met elke alinea die ik las van Ted Laros' opinieartikel, getiteld 'Waarom zou Den Boefs levensvisie superieur zijn aan die van Mona Keijzer?'
Laros stelt dat August Hans den Boef niet het recht heeft om CDA nr. 2 Keijzer de maat te nemen omdat Den Boef toen hij van zijn geloof viel, niet anders deed dan de ene religie voor de andere in te ruilen. Nu, beste Ted, dat deed hij niet. Integendeel zelfs.
Het atheïsme omschrijven als een geloof is als zeggen dat kaal een haarkleur is, weten tegenwoordig kinderen al. Als niet geloven een religie is, is niet postzegels verzamelen een hobby. Dit is een eenvoudige kwestie van logica: Als je niet-geloven een religie noemt, is er blijkbaar geen woord voor hen die echt geen religie hebben.
Het is niet alleen een kwestie van logica. Ted Laros en andere anti-atheïsten proberen bewust de discussie te vervuilen door onze denkbeelden naar hun niveau te degraderen. 'Je bent zelf religieus', dat werk. En dat terwijl het atheïsme juist is gebaseerd op een volledig tegengestelde denkwijze aan die van christen, jood en of moslim. Wij baseren ons op kennis, wetenschap, feiten - zaken die gelovigen juist afwijzen als het om het bestaan van hun god(en) gaat.
Atheïsten hebben geen heilige boeken, zelfs geen pseudoheilige. Ja, velen hebben Darwins The Origen of Species gelezen, maar velen meer hebben dat niet. En The God Delusion, Richard Dawkins' antireligieuze bestseller? Met het schaamrood op de kaken moet ik toegeven dat ik als militant atheïst er nog niet aan ben begonnen. Waarom niet? Omdat het geen heilige boeken zijn. Je kunt uitstekend atheïst zijn zonder een woord erover te hebben gelezen, zonder enig dogma te erkennen. Je mag als atheïst zelf denken. Je hoeft niet een gebouw binnen te gaan waar veelal in jurken gestoken mannen je vertellen wat je moet denken en hoe je moet leven.
Hoe anders is dat bij onze (monotheïstische) gelovigen? Tegenover gevierde wetenschappers als Darwin en Dawkins stellen zij duizenden jaren dode woestijnbewoners die geloofden dat de aarde plat was en dat overspelige vrouwen moesten worden gedood. En deze besnijdende, stenigende en (ver)oordelende - altijd oordelende - joden en Arabieren zijn voor de ware gelovigen nog steeds het hoogste voorbeeld van moraliteit en vroomheid. Voelt u het verschil tussen religie en atheïsme al een beetje?
Laros spreekt over een secularistisch 'dogmatisch ideeënstelsel', zonder ook maar één voorbeeld te geven waaruit dat zou bestaan. (Hij lijkt niet te beseffen dat atheïsme en secularisme twee totaal verschillende zaken zijn, maar dit terzijde.) Het concluderen dat God, Jahweh, Allah, Thor of Moloch-Baäl niet bestaan is dogmatisch? Als Laros bewijs voor hun bestaan kan aanvoeren dat in de wetenschap of in een rechtbank stand zou houden, bekeer ik mij onmiddellijk tot een religie naar zijn keuze.
Dat kan hij niet, sterker nog: hij pretendeert het niet eens. Laros vraagt zich immers af: 'Waarom zou je op alles wat je wilt weten een rationele verklaring moeten proberen te vinden?' Wel, Ted, het antwoord daarop is eenvoudig. Omdat je dat op ieder vlak van het dagelijkse leven doet. Je steekt niet een snelweg over met je ogen dicht. Je kijkt links en rechts, wikt en weegt en als je slim bent, besluit je er vanaf te zien. Of is die keuze te dogmatisch, te atheïstisch? Wij nemen onze beslissingen niet meer op basis van bijgeloof of voorgevoelens, wij kijken naar de werkelijkheid. Elke minuut van elk uur van elke dag. Zo overleven wij. Alleen als het om religie gaat, gooien gelovigen de ratio opeens overboord.
Daarmee zijn atheïsten veel consequenter dan gelovigen en misschien dat Laros 'consequent' met 'dogmatisch' verwart. Zoals hij wel meer zaken door de war haalt. Zo noemt hij secularisten 'zeloten', blijkbaar niet beseffend dat dit een joodse religieuze sekte was (het woord komt van het Griekse zelotes, wat 'volgeling' - van god - betekent) en vergelijkt hij hun manier van denken met die van George W. Bush, een typische atheïst?
Maar wat nog het meest bevreemdt, is dat alle gelovigen - en zeker monotheïsten - nu juist precies dat doen wat zij atheïsten verwijten. Zij wijzen alle andere religies af en gaan uit van het gelijk van hun god, die ene onder duizenden andere, die zij rigoureus van de hand wijzen. Hoe groot is de kans dat nu juist de god uit den bijbel bestaat en niet Allah, Vishnu, Zeus of Pachamama? De woorden van historicus Stephen Roberts lijken Ted Laros op het lijf geschreven: 'Ik betoog dat wij beide atheïsten zijn. Ik geloof alleen maar in één god minder dan u doet. Wanneer u begrijpt waarom u alle andere mogelijke goden van de hand wijst, begrijpt u ook waarom ik die van u verwerp.'
Gelovigen, stop met dat onzinnige 'atheïsme is ook een geloof' waarvoor geen enkel argument bestaat. Toon aan dat die rare ruimtegod bestaat en als jullie daarin slagen, leg meteen even uit waarom hij geen schurk van het zuiverste water is. Want wie aan HIV-baby's, etnische zuiveringen, hongersnoden en Frans Bauer denkt, kan maar tot één van drie conclusies komen: er is geen god, god is machteloos of ons lot kan Hem niets schelen. Meer smaken zijn er niet, misschien is het atheïsme zo gek nog niet.
Bart Schut (@bpschut) is journalist in Parijs en atheïst
---
Artikelen met min of meer gelijkaardige strekking zijn wellicht vaker geschreven.
Deze vind ik knap geschreven, en dat is de reden om die in deze log te bewaren, niet dat ik verwacht dat er een discussie minder om zal zijn.