Het gaat in principe op dezelfde manier als bij de vorige 'verlenging' van de missie.
Buitenlandse Zaken gaat op één of andere manier voor de politieke muziek uitlopen, en geeft daarbij aan de NAVO de indruk dat het besluit van het kabinet een hamerstuk is als de NAVO officieel een verzoek doet.
Vervolgens wordt dat verzoek door het kabinet als een niet af te wijzen argument naar voren gebracht.
De vorige keer ging dat al moeizaam, en lukte uiteindelijk omdat en een Nederlander op de post van secretaris generaal van de NAVO zat.
Dat is nu niet meer zo, en dus gaat het nu nog moeizamer. De vraag is of de oppositie eensgezind genoeg is om het kabinet naar huis te sturen.
Dit kabinet houdt geen stand omdat het zo sterk is, maar omdat de oppositie hopeloos verdeeld is.