De wereldwijde crisis die we nu kennen wordt ten onrechte een kredietcrisis genoemd.
Nu is de krediet flauwte wel de trigger die het naar de oppervlakte van het nieuws bracht, maar de feitelijke crisis zit dieper. De kredietcrisis zelf heeft m.i. alleen als oorzaak het falend toezicht op ons finciciëel apparaat.
De echte oorzaak van de door de kredietcrisis aan de oppervlakte gebrachte economische crisis ligt verscholen in de intrinsiek foutieve beoordeling van wat efficiënt is. Het economisch denken is voornamelijk gericht op monetaire efficiëntie, niet op ecologische efficiëntie. Ecologisch efficiëntie is juist de enige factor die uiteindelijk bepaald of we rijk of arm zullen zijn. Het is zelfs zo dat ons leven er vanaf hangt.
Als dat manco in ons economisch denken niet opgelost wordt gaan we uiteindelijk dezelfde weg als alle andere culturen vóór ons, we verdwijnen in de geschiedenis.
Het is daarbij niet eens zeker of er ooit nog sporen van teruggevonden zullen worden.