Stofmonster van komeet Wild 2 dwingen wetenschappers om anders te denken over deze objecten die door het zonnestelsel scheren.
Chemische analyse van de monsters die door NASA's ruimtevaartuig Stardust naar de aarde zijn teruggebracht tonen aan dat kometen veel meer op asteroiden lijken dan men gedacht had.
Kometen zijn hemellichamen van rots, stof en ijs met karakteristieke staarten van gas en stof wanneer ze langs de zon scheren. De gedachte was dat ze zich ver van de zon vormden en dat het een soort van tijdcapsules waren uit de tijd dat het zonnestelsel zich vormde.
Maar Wild 2 is anders blijkt nu. Veel van het materiaal dat gevonden is in de monsters blijkt dichtbij de zon gevormd te zijn en is op e.o.a. manier later verder van de zon verwijdert geraakt.
Het rotsachtige materiaal lijkt sterk op dat wat gevonden wordt in chondritische meteoriten, die zijn afkomstig uit de asteroidengordel tussen mars en jupiter. Ook het totaalbeeld van de monsters lijkt veel meer op dat van asteroiden dan verwacht.
'Het materiaal dat we in de eerste objecten van het zonnestelsel verwachten is gewoon niet aanwezig in de monsters' aldus John Bradley van het Lawrence Livermore National Laboratory. 'Dit is wetenschap in actie. opwindend omdat we niet zien wat we verwacht hadden.'
---
Inderdaad: wetenschap in actie!
Steeds geavanceerder onderzoek gereedschap lost vele vragen op, maar roept vaak weer vele nieuwe op.
Vragen overigens waar onderzoekers van tijden geleden al helemaal niet aan toe kwamen. Voor die onderzoekers is wat we nu doen weinig anders dan tovenarij.
Het heelal is eindig, al heeft het geen grenzen, vermoeden kosmologen Boud Roukema en collega's van de Nicolaus Copernicus Universiteit in het Poolse Torun. Bovendien heeft het universum de de vorm van een dodecaeder, een constructie van twaalf regelmatige vijfhoeken.
Deze enigszins duizelingwekkende conclusie leiden Roukema en collega's af uit een nieuwe analyse van de kosmische achtergrondstraling. Dat is een spoor van het licht dat het waterstof in het jonge heelal uitzond, ongeveer 380 duizend jaar na de oerknal. Door de uitdijing van de ruimte sinds die tijd is het licht getransformeerd tot een zwak schijnsel van microgolfstraling, die overal en in alle richtingen te zien is.
Waarover een andere onderzoeker daar dan weer een andere mening heeft:
'Baarlijke nonsens', bestempelt astofysicus Vincent Icke van de Universiteit Leiden de aankondiging. Volgens hem is de WMAP-kaart van de kosmische achtergrondstraling lang niet gedetailleerd genoeg om zulke signalen eruit te destilleren, en is de berekening zinloos, 'exegese op de ruis', aldus Icke.
Wat het echt zal zijn horen we misschien later nog wel eens, de wetenschap blijft tenslotte wel in beweging...