Professor Karl-Heinz Ohlig werpt zich net voor zijn emeritaat op als spil in een groot wetenschappelijk avontuur, met als inzet een nieuwe interpretatie van de Koran en de ontstaansgeschiedenis van de islam.
In het boek ’Die dunklen Anfänge’ probeert hij te bewijzen dat een oeroude, zeer islamitisch ogende tekst in de Koepel van de Rots in Jeruzalem een christelijke achtergrond heeft.
Er zijn overigens meerdere auteurs die er aan bijdragen.
Een paar kreten daar uit:
De muntendeskundige Volker Popp probeert aan te tonen dat de eerste kaliefen, die in Syrië zetelden, zichzelf nog als christenen zagen. Dat vloekt al met het traditionele verhaal, maar Popp gaat verder.
Gerd Puin weet ongeveer alles van de Zuid-Arabische, Jemenitische cultuur. Met fotoafdrukken van oeroude koranfragmenten, in 1972 door bouwvakkers gevonden achter een dakbeschot van een moskee in Jemen, ondergraaft hij de veronderstelde feilloze mondelinge overlevering van de heilige tekst.
De Hamburgse islamkenner Christoph Luxenberg gooide zes jaar geleden een steen in de vijver met de theorie dat de maagden in het paradijs, die de Koran gelovigen na hun dood belooft, in werkelijkheid druiven zijn – treurig nieuws voor elke terrorist. Luxenberg onderbouwt zijn stelling met taalkundige argumenten. Volgens hem is de korantekst doordrenkt met elementen uit een andere, met Arabisch verwante taal, het Aramees.