From rheinheitsgebot@zjw.de Tue Jan 09
Path: dreader28.news.xs4all.nl!article.news.xs4all.nl!binary14.news.xs4all.nl!transit2.news.xs4all.nl!newsgate.cistron.nl!xs4all!news2.euro.net!213.132.189.2.MISMATCH!multikabel.net!feed20.multikabel.net!newsfeed.freenet.de!news.unit0.net!fu-berlin.de!uni-berlin.de!individual.net!not-for-mail
From: "Zie je wel !" Newsgroups: soc.culture.netherlands,nl.politiek,nl.religie
Subject: Geen (ontwikkelings)hulp voor moslims meer
Date: Tue, 9 Jan 2007 20:24:05 +0100
Moslims helpen is water naar de zee dragen, boter aan de galg smeren, parels
voor de zwijnen werpen ... en onze eigen ondergang medefinancieren.
Ik ben geen christen. Ik keer de andere wang niet toe. Ik ben mijn broeders
hoeder niet. En bovenal, ik heb mijn vijanden niet lief.
Moslims zijn mijn vijanden. Mochten ze het in Nederland ooit voor het zeggen
krijgen dan zal mij als atheïst niet eens de mogelijkheid worden geboden als
een vernederde dhimmi voort te leven, maar rest er slechts de keuze tussen
bekering tot de islam of de kop eraf.
Moslims zijn in feite de vijanden van alle niet-moslims. Moslims willen
alleen 'in vrede' met ongelovigen samenleven als ze hen eerst hebben
gedegradeerd tot tweederangs burgers, of (met geweld) hebben bekeerd. Zolang
moslims een minderheid vormen, houden ze zich doorgaans gedeisd (met
uitzondering van de Franse pyromanen, de Scandinavische groepsverkrachters,
de Britse opblaasstudenten, de Duitse samen-zweerders, de Nederlandse
rituele slagers en andere inspirerende figuren). Hun vredelievendheid is
schijn: het ware gezicht van moslims wordt pas onthult als ze (desnoods op
democratische wijze) de overhand hebben gekregen. Tot dan is het voor de
meesten taqiyya geblazen. Sommigen zijn echter zo arrogant ons ruim tevoren
te waarschuwen, Ik neem die waarschuwingen serieus.
Het is misschien weinig Samaritaans, maar mijn vijanden help ik niet. Ik heb
geen cent gedoneerd aan de grote inzamelingsactie voor de slachtoffers van
de Kerst-tsunami. India en Thailand hadden laten weten geen buitenlandse
hulp nodig te hebben, Sri Lanka werd al bedolven onder hulp en ik wilde niet
dat mijn geld terecht zou komen bij de fel islamitische Atjeeërs.
Niet dat de slachtoffers in Atjeh minder 'zielig' waren, maar de
verderfelijke invloed van de islam was zelfs in deze uitzonderlijke
omstandigheden onmiskenbaar. Terwijl in Thailand en Sri Lanka de mensen hun
getroffen landgenoten massaal te hulp schoten en zelfs getraumatiseerde
overlevenden de handen uit de mouwen staken om de overledenen te begraven en
de rommel op te ruimen, zaten de Atjeeërs oeverloos te zeuren en te klagen.
Over het feit dat het Indonesische leger (waartegen ze tientallen jaren op
leven en dood hadden gevochten) te weinig deed, of over het feit dat
weeskinderen opgenomen werden door christenen (ze mochten eens van hun
geloof vallen) bijvoorbeeld. Terwijl het gehate Amerika zich uitsloofde voor
de getroffenen, stak het nabijgelegen en van ellende verschoond gebleven
moslimbroederland Maleisië geen vinger uit. Onlangs is gebleken dat veel
slachtoffers nog steeds geen permanent onderkomen hebben, maar dat de
religieuze politie die zich onledig houdt met het zwepen van vrouwen zonder
hoofddoek spectaculair is uitgedijd.
Ik heb ook geen duit gegeven voor de slachtoffers van de aardbeving in
Pakistan (net als vele andere Nederlanders die nog wel hun portemonnee
hadden getrokken bij de tsunami). Dat is maar goed ook, want de donorgelden
zijn voor een groot deel ingepikt door radicaal islamitische organisaties
die er mooi weer mee spelen bij de slachtoffers, uiteraard zonder te
vermelden waar hun fondsen vandaan komen. Vele landen hebben de bedragen die
ze hadden toegezegd voor de wederopbouw van het verwoeste gebied nog niet
volledig betaald, maar alleen van de steenrijke Verenigde Arabische Emiraten
(een van de weinige islamitische donoren) is nog geen rooie dinar ontvangen.
Islamitische landen hebben namelijk geen boodschap aan naastenliefde. Ze
doen niet aan ontwikkelingshulp, ook al zwemmen ze in de olie. Als ze al met
pecunia over de brug komen, is dat louter om te chanteren, om te kopen, of
het geloof te verbreiden. [Saoedi-Arabië geeft jaarlijks tientallen
miljoenen uit aan het bevorderen van de Wahabitische opvatting van de islam,
die streeft naar 7e-eeuwse puurheid.] Moslims houden overigens staande dat
ook hun geloof de naastenliefde hoog in het vaandel heeft. Ze betalen
namelijk zakat (een bescheiden belasting die bestemd is voor de
ondersteuning van de armen) en ze delen het vlees uit dat is overgebleven
van het offerfeest. Beide vormen van islamitisch mededogen zetten weinig
zoden aan de dijk. Dergelijke hulp is bovendien uitsluitend bestemd voor
moslims uit de naaste omgeving.
Moslims zijn allesbehalve dankbaar voor de hulp die zij ontvangen van
ongelovigen. Zij achten zich moreel superieur aan hen, maar tegelijkertijd
erkennen zij dat een gever moreel superieur is aan een ontvanger. Dit is een
dilemma dat wordt opgelost door: (1) hulp van ongelovigen te interpreteren
als een tribuut (jizya) dat hen rechtens toekomt, (2) te pretenderen dat de
hulp van hun moslimbroeders afkomstig is, of (3) de hulp te beschouwen als
een vorm van financieel imperialisme. De ondankbare moslimhonden bijten niet
alleen de hand die hen voedt, ze proberen hem eraf te scheuren.
Het fraaiste voorbeeld van islamitische ondankbaarheid vormen de
Palestijnen. Die worden sinds mensenheugenis door het Westen ten kostte van
honderden miljoenen per jaar in leven gehouden. Minstens de helft van de
Palestijnen is werkloos en de rest is merendeels in dienst van de regering,
die met westers geld wordt gestut. Ze kunnen zich niettemin allemaal een
stuk of tien kinderen permitteren. De gulle gevers die dit mogelijk maken
worden er geen jota minder om gehaat. De terroristische organisatie Hamas
heeft zijn aanhang voor een groot deel verworven door armoedzaaiers in de
watten te leggen, gesubsidieerd door onruststokende Arabische buurlanden. De
Hamas-regering wordt sinds zijn aantreden 'geboycot' door het Westen, maar
er is nog geen enkele hongerende Palestijn in de straten van Gaza
gesignaleerd, de milities dragen er geen mitrailleur minder om en het regent
nog steeds dure raketten op Israël. Tot zover de 'humanitaire ramp' die zich
daar volgens Palestijnenminnaars aan het voltrekken is. De les is duidelijk:
als het Westen zijn geld in de zak houdt, springen de rijke Arabische landen
met tegenzin bij -voor zover het in hun eigen kraam te pas komt uiteraard.
Ontwikkelingshulp is voor 90% volkomen nutteloos. De talloze 'witte
olifanten', vetgemeste inheemse dictators en projecten die ineenstorten
zodra de helper zijn hielen heeft gelicht getuigen hiervan. Deze hulp dient
alleen maar om de ontwikkelingsmaffia aan lucratieve baantjes te helpen en
het westerse schuldgevoel af te kopen. Dat schuldgevoel is volkomen
misplaatst. Geen enkele andere vroegere overheerser heeft er last van. De
Mongolen gaan niet gebukt onder de herinnering aan de verovering en
plundering van een groot deel van Azië. De Azteken vragen geen vergiffenis
aan de nazaten van de krijgsgevangenen die ze bij tienduizenden aan de goden
hebben geofferd. De West-Afrikanen worden niet gekweld door wroeging over de
betrokkenheid van hun voorouders bij de slavenhandel. Moslims voelen zich
nooit ergens schuldig over en zijn zelfs trots op de slachtpartijen die ze
hebben aangericht in christelijke bolwerken als Jeruzalem en Contantinopel.
Het fiasco van de ontwikkelingshulp is echter niet totaal: miljoenen mensen
die zonder het voedsel en de medische bijstand van het Westen gecrepeerd
zouden zijn blijven in leven en planten zich voort. Dat is geen onverdeelde
zegen: de bevolkingsgroei is in vele ontwikkelingslanden zo groot dat de
economische groei deze zelfs in de gunstigste omstandigheden niet bij kan
houden en de armoede alleen maar toeneemt. [Ik stel kwaliteit boven
kwantiteit en ben van mening dat dergelijke hulp alleen gegeven moet worden
als deze vergezeld gaat van geboortebeperkende maatregelen.]
Ook de moslimbevolking groeit mede dankzij onze inspanningen exponentieel en
dat is een kwalijke zaak. Wij geven miljarden uit om mensen die ons haten,
die ons willen onderwerpen en die onze menslievendheid voor zwakheid aanzien
in aantal te laten toenemen. Een groot deel van de overtollige moslims wil
zich bovendien in Europa vestigen en wij doen niets om dit te verhinderen.
Iedereen die een beetje logisch nadenkt, ontkomt niet aan de conclusie dat
dit een suïcidale koers is. Er moet dan ook zo spoedig mogelijk een einde
komen aan deze onzinnige politiek.
Laat de moslims maar in hun eigen sop gaarkoken. Laat de 'humanitaire
rampen' zich maar voltrekken. Laat de moslims elkaar maar afmaken (in Irak,
in Afghanistan, in Darfur -al die landen zijn nog niet het leven van één
Nederlandse soldaat waard). Laat de moslims hun hand maar ophouden bij hun
in het geld bulkende geloofsgenoten. Ik denk dat de solidariteit binnen de
ummah hen vies zal tegenvallen. Als wij zonodig naastenliefde willen
bedrijven, dan moeten wij ons voor de verandering maar eens beperken tot
onze eigen 'geloofsgenoten' (waartoe ik alle niet-moslims reken).
Bij christenen zal dit voorstel niet in vruchtbare aarde vallen. Zij
volharden in pathetische pogingen hun vijanden met liefde tot inkeer te
brengen. De katholieke kerk loopt hierbij voorop. Hoewel geen enkele
instantie de abominale toestand van christelijke minderheden in islamitische
landen zo goed kent als de katholieke kerk, bekruipt mij soms de vrees dat
de kerkelijke leiding het minder erg zou vinden om als dhimmi in een
islamitische samenleving te vegeteren, dan om ook maar één moslim een haar
te krenken. Vandaar de onophoudelijke oproepen tot dialoog en
verdraagzaamheid (die, zoals men dondersgoed weet, uitsluitend van één kant
zal komen). Ik verlang soms bijna naar de kruisvaardersmentaliteit van
weleer.