Gisteren zag ik op Arte een documentaire over de winning van een uraniumertsconcentraat met een gehalte van 70 tot 80% uranium.
Bergen moeten ze er voor verzetten, letterlijk en figuurlijk. Elke kubieke meter erts bevat op zijn best enkele grammen uranium.
Via een ingewikkeld proces wordt daar het concentraat uit gewonnen, met achterlating van een enorme radioactieve en giftige vervuiling.
Aan dat aspect van kernenergie wordt nauwelijk aandacht geschonken. Waarom ook, de problemen rond het opbergen van kernafval is sowieso al een molensteen om de nek van kernenergie.
Zonder kernenergie kunnen we voorlopig niet, maar hoe minder hoe beter.