Alle economieën ondervinden de naweeën van de Amerikaanse zucht naar geld.
Het woord genocide kennen we. Sinds de jaren zestig is ook urbicide een erkend woord. Vanaf dit jaar mag een nieuw woord, geldicide, toegevoegd worden aan de dikke Van Dale.
Volgens de Verenigde Naties is genocide een handeling met als doel het vernietigen, geheel dan wel gedeeltelijk, van een nationale, etnische, raciale of religieuze groepering.
Urbicide is opzettelijk geweld tegen de steden, zoals het beschieten van oude steden in een oorlog met als doel die met de grond gelijk te maken. Als we die logica volgen, moet de definitie van geldicide luiden: een of een reeks handelingen met voorbedachten rade, met als doel het vernietigen, geheel dan wel gedeeltelijk, van de koopkracht van het geld.
Dat is exact wat de centrale banken plegen. Met voorbedachten rade vernietigen ze de waarde van het geld waarvoor we allemaal hard werken. Vooral de Amerikaanse centrale bank, de Fed, maakt zich schuldig aan geldicide. In de VS is de tweedaagse vergadering van het bestuur van de Fed begonnen. Iedereen wacht in spanning af hoeveel honderden miljarden dollars de Fed in de Amerikaanse economie gaat pompen. Binnen een etmaal zal de kogel door de kerk zijn.
Zeker is dat de Fed veel nieuw geld zal drukken. Het is ook zeker dat het veel nieuw geld zal zijn.
Over een jaar zwermt er zeker duizend miljard dollar – zo niet meer – in de Amerikaanse economie. Dat komt boven op een slordige 1.700 miljard die de Fed er al in gepompt heeft.
Iedereen buiten de VS heeft het volste recht te klagen. De Fed is weliswaar de Amerikaanse centrale bank, die besluiten neemt op basis van de stand van zaken in en de vooruitzichten voor de Amerikaanse economie, maar de gevolgen van de besluiten van de Fed houden niet op bij de grenzen van de VS.
De afzonderlijke economieën in de wereld zijn in de afgelopen paar decennia in toenemende mate verweven geraakt. Een van de gevolgen van die globalisering is dat het ons ook raakt als de Amerikanen hun geld waardeloos maken. Of omdat onze centrale banken gedwongen worden de Fed achterna te gaan of, als ze dat niet doen, onze munten zo duur worden dat de economische groei stokt en veel mensen hun baan verliezen. De Fed dwingt zo de rest van de wereld, en vooral Europa, te kiezen tussen twee kwaden.
Door duizenden miljarden dollars en euro’s erbij te printen, en de belofte daarmee door te zullen gaan, verliest ons geld rap zijn waarde. Inflatie noemen de economen dat. Wij kunnen er steeds minder en minder voor kopen. De koopkracht van onze lonen, uitkeringen, beleggingsrendementen, huuropbrengsten, spaargeld en pensioenen lijdt eronder. Dat is de nieuwe werkelijkheid waar we aan moeten wennen. De pretdecennia, waarin de welvaart elk jaar behoorlijk toenam, zijn in ieder geval voor een lange periode voorbij.
---
Gisteren schreef ik onder de kop '600 biljoen US-dollar' een regel waarmee ik voluit het bovenstaande bedoel.
Ook dit artikel beschrijft niet de toekomst, wat er echt gaat gebeuren wet niemand. Het net als het weer: je ziet wel een lagedrukgebied, maar je kunt niet precies voorspellen wat het weer volgende week zal zijn.
Veel meer dan een voorspelling van regen en wind komt er niet uit.
Toch is er een graverend verschil tussen weersvoorspelling en economische voorspellingen. De weersvoorspellingen zijn gerelateerd aan natuurlijke wetmatigheden, de economische voorspellingen aan door mensen bedachte regels onder een nog steeds groeiende wereldbevolking.