Kenia ziet dagelijks stromen vluchtelingen binnenkomen uit buurland Somalië. In het afgelegen vluchtelingenkamp Kakuma vertellen zij hun verhalen en daarmee de recente geschiedenis van het volledig verwoeste land dat ze achter zich laten.
In de zinderende zon zoekt Mohamed Shidane Daban (35), kortweg Shidane, een plek waar schaduw is. Dat is nog niet zo eenvoudig. Zijn tent staat in ’kamp 2, fase 2’, waar pas gearriveerde Somalische vluchtelingen bivakkeren. Het is er een kale boel. Een recent opgetrokken afrastering van doorntakken werpt een reepje schaduw op het hete zand. Daar rolt hij een kokosmat uit, gaat zitten en vertelt.
Kenia biedt momenteel onderdak aan ongeveer 300.000 Somalische vluchtelingen. Megakamp Dadaab, vlak bij de grens met Somalië, barst met ruim 280.000 inwoners bijna uit z’n voegen. Kakuma, in een andere Keniaanse uithoek, dient als ventiel voor Dadaab. Sinds een nieuwe golf van islamitisch extremisme Somalië teistert, zijn sinds begin mei meer dan honderdduizend mensen Mogadishu ontvlucht. Die hernieuwde stroom komt deels bovenop diegenen die al gevlucht of ontheemd waren. Dagelijks zien Keniaanse grenswachten nieuwelingen die een veiliger heenkomen zoeken. Het islamitische land in de Hoorn van Afrika met de ontzaglijk lange kustlijn is als een open wond die langzaam leegbloedt.
In gastland Kenia, dat in zijn maag zit met de groeiende Somalische vluchtelingenpopulatie, wacht een moeizaam en vaak ledig bestaan. Sommigen wagen de sprong van het kamp naar Nairobi. Maar zij belanden vrijwel zeker in de illegaliteit, in de propvolle Somalische wijk Eastleigh, ook wel klein Mogadishu genoemd; de regering van president Mwai Kibaki voert geen actief integratiebeleid.
---
Volgens mij kun je de problemen daar alleen maar oplossen door de internationale erkenning dat de islam niet zomaar een godsdienst is maar een politieke ideologie op religieuze basis.
Tot nog toe echter is er geen westers land die zegt of durft te zeggen, vermoedelijk vanwege de olie belangen.
Behalve de directe olie belangen is er ook nog een tweede belang: lucratieve opdrachten voor westerse bouw- en offshore bedrijven.
Natuurlijk zit er ook achter dat veel westerse bedrijven geheel of gedeeltelijk in handen zijn van (islamitische) olie baronnen.
Wat de bevolking in Europa (en de rest van de westerse wereld) moet doen is stoppen met het geven van geld, goederen en hulp naar Afrika. Het is een bodemloze put zolang de politieke verhoudingen niet genormaliseerd zijn.