Het leek zuiver mannelijk gedrag, kindermoord door mensapen. Maar chimpanseevrouwtjes doen het ook. Dat zij zo bloeddorstig kunnen zijn is nieuws.
Gegil van chimpansees leidde Simon Townsend en Katie Slocombe van de Universiteit van St. Andrews naar een gruwelijk schouwspel. Een groep vrouwtjes pakten het kind van een ander vrouwtje af en doodde het. De aanval was gericht op een ‘vreemde’ chimpansee van buiten de gemeenschap, schrijven de onderzoekers in Current Biology. Mannelijke apen staan al bekend om hun agressieve gedrag tegenover soortgenoten. Maar nu blijken ook de vrouwtjes niet terug te deinzen voor het gebruik van grof geweld.
Waarom de vrouwtjes aan het moorden slaan weten de onderzoekers niet. En ook niet waarom ze het in groepsverband doen. Misschien is de oorzaak de immigratie van ‘vreemde’ chimpansees in de gemeenschap. Door instroom van nieuwe vrouwtjes is het evenwicht tussen de geslachten verstoord. De groep chimpansees groeide bovendien tussen 1996 en 2006 van 42 tot 75 apen. Hierdoor moeten de vrouwtjes hun voedsel en mannetjes met de nieuwelingen delen, waardoor tekorten ontstaan. Het vergroten van het leefgebied zou een oplossing kunnen zijn, maar deze uitbreiding is een taak van de volwassen mannetjes, en juist daarvan zijn er niet genoeg.
De kindermoorden door Ugandese chimpanseevrouwtjes staan niet op zichzelf. In de jaren zeventig van de vorige eeuw observeerde Jane Goodall al twee apenvrouwtjes, een moeder en een dochter, die gezamenlijk twee apenbaby’s vermoorden en opaten. Volgens Goodall waren de vrouwtjes óf geestelijk gestoord óf boden de apenkinderen op dat moment precies de voedingsstoffen waar ze behoefte aan hadden.
----
In de natuur wordt overbevolking op effectieve, maar brute wijze bestreden.
Wij mensen kunnen dat soort brute handelen omzeilen, helaas doen we dat niet. We laten de wereldbevolking ongeremd doorgroeien. Het gevolg zal uiteindelijk zijn dat we genoodzaakt zullen zijn ons plekje gewapenderhand te verdedigen.
In grote delen van Afrika is dat al de praktijk van alle dag, het zal alleen nog maar toenemen.
Voor Europa is de enige oplossing te vinden in uitgebreide steun aan Afrikaanse landen.
Niet in de vorm van alleen geld of afgekeurde medicijnen, maar het helpen om een economische structuur op te zetten waarmee de Afrikanen een menselijk bestaan in eigen land kunnen hebben.
Cruciaal daarbij is dat zowel Europa als ook Afrika tegelijkertijd de ongeremde bevolkingsgroei aan banden legt.
De Lissabon akkoorden voorzien eerder in het tegendeel en zouden heroverwogen moeten worden.