Onze wetgeving staat geheel aan de zijde van hen die zich zorgen maakt over de aanspraken van de islam. Pleitbezorgers van vrijheid van godsdienst gaan voorbij aan individuele vrijheidsrechten.
De ontluikende controverse tussen de PVV en het CDA over godsdienstvrijheid lijkt logisch, gelet op de uitgangspunten van beide partijen. De PVV heeft qualitate qua kritiek op de islam, en wil excessen bestrijden zoals de Koran, die inderdaad vol wrede oproepen staat, en de hoofddoekjes die vaak niets met religie hebben te maken en alles met het afwijzen van de niet-islamitische samenleving.
Het CDA heeft au fond een religieuze identiteit en is aan zichzelf verplicht de vrijheden te verdedigen die nodig zijn zodat de aanhang onbelemmerd christen kan zijn. Als Wilders uitingen van de islam mag beknotten, is de hele vrijheid van godsdienst in Nederland in gevaar en kunnen anderen vragen om, bijvoorbeeld, een verbod op het bezitten van een Bijbel. Vandaar dat het CDA zo fel is op het verdedigen van godsdienstvrijheid.
Kijken we naar de werkelijke betekenis van vrijheid van godsdienst en levensbeschouwing, ons zesde grondrecht, dan doemt er een mysterie op. Onze wetgeving en de door Nederland geratificeerde internationale mensenrechtenverdragen staan namelijk geheel aan de zijde van iedereen die zich zorgen maakt over de excessen en de expansiedrang van de islam, zoals Wilders doet, en niet aan de zijde van degenen die zich laten leiden door respect voor de islam, zoals Verhagen, Van Agt, Halsema, Cohen en Pechtold en de hele populatie op de linkerzijde van onze politieke apenrots. Want vrijheid van godsdienst en levensbeschouwing is in alle wets- en verdragsteksten individuele vrijheid, precies waar de islam faliekant tegen is.
Artikel 6 van de Grondwet heeft het niet over groepen, niet over geloofsgemeenschappen, maar over het individu. En dat geldt ook voor artikel 18 van het Internationaal verdrag inzake burger- en politieke rechten en artikel 9 van het Europese mensenrechtenverdrag. Zo mogelijk nog belangrijker is artikel 14 van het internationaal verdrag inzake de rechten van het kind dat – althans volgens de ‘interpretatieve verklaring’ van de Nederlandse regering uit 1992 – ieder kind, ongeacht leeftijd, volledige vrijheid van godsdienst en levensbeschouwing garandeert, inclusief de vrijheid om van godsdienst te veranderen. Voor de islam is dat vloeken in de moskee. We zitten dus met een controverse tussen de islam en de Nederlandse rechtsorde, al jaren.
De oplossing van de problemen met de islam die Wilders terecht signaleert, ligt in uitbreiding van de vrijheid van godsdienst, niet in de beknotting ervan. Dagelijks worden wereldwijd zo’n 80 duizend kinderen geboren in een islamitisch gezin. Zonder uitzondering worden ze meteen beroofd van hun vrijheid van godsdienst: nog voordat ze zijn gaan ademen wordt hun meest fundamentele recht van hen afgenomen, met verwijzing naar Koran en Allah. Ze zijn vanaf hun eerste seconde op aarde per definitie moslim, en al opgroeiend, worden ze gehersenspoeld met het idee dat je de islam niet kunt verlaten.
De vredelievende Mohammed zei indertijd al dat iedereen die het door hem gestichte geloof verliet, gedood moest worden. De vijf Shariascholen vinden dat ook, althans voor mannen. Drie scholen eisen ook de doodstraf voor vrouwen. De Hanafitische school eist dat een vrouwlijke islamverlater wordt opgesloten tot ze zegt moslim te zijn, de Jafarische school eist geseling tot ze zegt moslim te zijn – of dood is. Mohammed specificeerde nog dat islamverlaters moesten worden onthoofd, levend verbranden vond hij een beetje ver gaan.
Oude, irrelevante teksten? In Soedan, Iran, Mauretanië, Jemen en Saoedie-Arabië staat de doodstraf op het verlaten van de islam in de wetgeving. Maleisië heeft heropvoedingskampen voor islamverlaters. In Groot-Brittannië zegt 36 procent van de jonge moslimmannen dat islamverlaters moeten worden gedood. In Nederland begint nu langzaam het inzicht door te breken dat veel van de moorden wegens ‘eerwraak’ eigenlijk moorden wegens afvalligheid zijn.
Iran heeft net nieuwe politiediensten ingesteld om islamverlaters op te sporen en in te rekenen. De Malediven hebben in de grondwet staan dat iedere burger moslim is. In Irak, Egypte, Pakistan, Gaza en ga zo maar door staat de doodstraf voor het verlaten van de Islam niet in de wet maar is een afvallige vogelvrij. Een Egyptische moslim die openlijk verklaart christen of boeddhist te zijn geworden, is al bijna dood. Op faithfreedom.org, apostatesofislam.com en islam-watch.org/LeavingIslam staan veel getuigenissen van mensen die de islam hebben verlaten maar het aan niemand durven te vertellen uit vrees voor wraak.
Waar blijven de protesten van Dries van Agt? Waarom slaat Maxime Verhagen niet met zijn vuist op tafel tijdens gesprekken met islamitische ministers van buitenlandse zaken? Waarom staat Job Cohen niet met een megafoon bij de ambassades van de betrokken landen om te pleiten voor volledige individuele vrijheid van godsdienst en levensbeschouwing voor alle kinderen, ook kinderen van islamitische ouders? Dat is een mysterie, gelet op het belang dat die drie en velen met hen zeggen te hechten aan vrijheid van godsdienst en aan grondrechten.
Als de islam een huis wordt waar de deuren open staan, blijft wellicht een kleine sekte over
De conclusie kan alleen maar zijn dat mensen als Cohen, Verhagen en Van Agt in werkelijkheid niets geven om de vrijheid van godsdienst van het individu. Het gaat hun alleen maar om de vrijheid van geloofsgemeenschappen, zoals de moslims. Anders zouden ze hun stem wel verheffen tegen de gruwelijke onderdrukking van de vrijheid van godsdienst van het individu, het individuele kind in het bijzonder, binnen de islam.
Probleem voor allen die nu staan te huilen omdat de PVV de godsdienstvrijheid zou bedreigen, is dat geloofsgemeenschappen, waar ze zo voor opkomen, nergens worden genoemd in de artikelen over godsdienstvrijheid in mensenrechtenverdragen. Het gaat in die teksten steeds over het individu. Dat Dries van Agt het ‘weerzinwekkend’ vindt dat de PVV artikel 90 van de Grondwet wil schrappen, waarin Nederland zich verplicht de internationale rechtsorde te bevorderen, is hypocriet.
Want die rechtsorde, de mensenrechtenverdragen in het bijzonder, roept op tot vrijheid van godsdienst voor het individu, inclusief het recht godsdiensten openlijk te bekritiseren en om van religie/levensbeschouwing te veranderen. En dat is iets waar Van Agt zich nou net niet publiekelijk voor interesseert – anders keerde hij zich wel openlijk tegen de islam, waar die vrijheden niet gelden. Dan deelde hij in Gaza wel folders uit waarin staat dat de islam niet deugt zolang niet iedereen geheel vrij is er met opgave van redenen uit te stappen. Dan noemde hij het afvalligheidsverbod wel ‘weerzinwekkend’.
Ik heb veel in islamitische streken gereisd, en altijd als ik de kans heb vraag ik aan een moslim: ben je vrij uit de islam te stappen en helemaal zelf te bepalen wat je gelooft en niet gelooft, in plaats van te geloven wat je ouders geloven? Hoewel de antwoorden variëren, blijken er twee categorieën. Eén groep zegt beleefd dat ik gek ben. Zoals een Irakese academicus het zo leuk formuleerde: ‘De vraag die je stelt heeft zich nooit bij een moslim voorgedaan, want de islam is de beste godsdienst dus niemand wil er ooit uit.’ De andere groep zegt dat wat ik vraag onmogelijk is: wie eruit stapt kan gedood worden. Binnen die groep is een deel in wisselende gradaties wanhopig omdat ze geen uitweg zien uit de gevangenis die islam heet.
In Nederland (en enkele buurlanden) ligt dit nu iets anders, want vragen over het afvalligheidsverbod worden de laatste drie jaar af en toe gesteld – met dank aan het Comité van ex-moslims dat in 2007 zoveel media-aandacht trok. De term ex-moslim – voor de islam een contradictio in terminis – is nu gelukkig deel van onze woordenlijst. Maar we zijn er nog lang niet, want talloze politici denken dat er geen probleem is voor wie de islam openlijk en met opgaaf van redenen wil inruilen voor het christendom, het hindoeïsme of een ander geloof zoals het materialisme. De reden is dat moslims in het Westen vaak doelbewust misleidend antwoorden op de vraag of uittreding met opgave van redenen is toegestaan. Tijdens mijn activiteiten als voorzitter van het Steuncomité ex-moslims kreeg ik vaak te horen: dit gaat nergens over, iedereen kan probleemloos de islam uit. Mijn tegensprekers hadden dat wel degelijk zo vernomen – van moslims nog wel. Dus het moest kloppen. Want moslims, dat zijn de echte islamkenners.
De islam staat het toe om te liegen als de strijd tegen de vijanden van de islam daarom vraagt, taqiyya heet dat. Het zou slecht zijn voor de islam als het Westen de schijnwerpers nog meer op het afvalligheidsverbod zou richten dan nu gebeurt, en daarom zullen moslims vrijwel altijd ontkennen dat het bestaat. Vergeet wat westerse moslims zeggen over het afvalligheidsverbod – lees de getuigenissen op websites voor uittreders. Kijk naar de extreem lage aantallen overstappers van de islam op andere religies. En bezie het lot van de uittreders – bijvoorbeeld op YouTube de Britse Channel Four-documentaire Persecution of 3000 Ex-Muslim Christians in UK.
Zodra het afvalligheidsverbod met wortel en tak is uitgeroeid, zodra de islam is veranderd van de gevangenis die het nu is in een huis waar alle deuren wijd open staan, blijft er waarschijnlijk niets anders over dan een kleine sekte.
Mogelijk verdwijnt de islam dan van de aardbodem, zoals het Oost-Europese communisme verdween na de val van de muur. Zodra alle kinderen die in een islamitisch gezin zijn geboren, opgroeien met het idee dat religieuze en levensbeschouwelijke keuzes voor honderd procent hun domein zijn, waar de familie en andere omstanders niets hebben te zeggen, stopt dus ook die gedwongen aanwas van 80 duizend leden per dag waarmee de mensheid en de wereldorde nu worden geconfronteerd. Dan heeft Geert Wilders weinig islam-gerelateerde thema’s meer om zich over op te winden, en dan hoeven CDA’ers zich geen zorgen meer te maken over de bedreiging van de vrijheid van godsdienst door Wilders – en door de islam.
Michiel Hegener is journalist en schreef in 2005 het boek Vrijheid van godsdienst. In 2007 richtte hij het steuncomité ex-moslims op.