De toestemming om een radiostation in Luxemburg te bouwen werd door de Luxemburgse regering in 1930 gegeven.
De tegenwoordige eigenaars "Compagnie Luxemburgeoise de Radiofusion" begonnen met de uitvoering in 1931 en op
de 15 de oktober van dat jaar werd de eerste steen voor het zendstation gelegd te Junglister; ongeveer 18 km. ten oosten van de stad Luxemburg. Gedurende de laatste maanden van 1931 en geheel 1932 werd er in Junglister gestadig aan gewerkt en ook aan de studio's, welke in het centrale park van de stad Luxemburg gebouwd werden.
In januari 1933 zocht een enthousiaste radiogroep op de radio om een nieuw station op te sporen. Radio Luxemburg was in de ether met proefuitzendingen. Ongeveer 3 maand later was het station gereed om met reclame-uitzendingen te beginnen. Zendtijd werd beschikbaar gesteld voor Franse, Duitse en Luxemburgse taal.
Na enige tijd konden ook Engelse programma's beluisterd worden van dit toen onbekende radiostation.
Twee van de eerste Engelse sponsors werden "Bile Beans" en "Zambuc"; spoedig gevolgd door de "Irish Hospital Trust".
Geleidelijk groeide het aantal luisteraars en miljoenen luisterden zondags om het uitmuntende lichte programma te horen dat ze aanboden.
Het aantal luisteraars nam toe......totdat alle Engelse uitzendingen werden verboden bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog. In september 1939 nam de Luxemburgse regering het station over en ongeveer twee weken lang zonden ze speciale nieuwsuitzendingen uit. Maar voor het eind van september werd Radio Luxemburg stilgelegd. Dat betekende het einde; totdat hij door de Duitse troepen overgenomen werd bij de invasie van mei 1940. Het station zond weer uit in juli; de Duitsers gebruikten hem nu voor propaganda uitzendingen. William Joyce (Lord Haw-Haw) werd een paar keer in 't station gesignaleerd; zijn uitzendingen werden via een landverbinding naar Duitsland gebracht en uitgezonden door Berlijn en Hamburg.
Het station bleef bezet door de Duitsers tot het begin van september 1944; toen de Amerikanen binnenkwamen om het station te verwoesten. Hun pogingen faalden maar ze berokkenden wel grote schade. Gelukkig werd het station niet totaal verwoest. Gedurende hun verblijf installeerden de Duitsers een grote hoeveelheid benodigdheden; met inbegrip van de "Magnetofoon Tape Recorder"; en toen de vooroorlogse eigenaars dat in november 1945 van de Amerikanen overnamen konden ze zich eigenaars noemen van misschien wel de enige taperecorder van die tijd in Europa; speciaal uit Duitsland.
Gedurende de tijd dat de grote mogendheden de controle over het station hadden speelde Radio Luxemburg een belangrijke rol in het einde van de Duitse bezetting.
De S.H.A.E.F. werkte op het station; bestaande uit Fransen, Belgen, Polen, Tsjechen, Britten, Amerikanen en natuurlijk Luxemburgers. Radio Luxemburg werd één van de beste informatiebronnen voor de geallieerde strijdkrachten in Europa; en dagelijks werden regelmatig nieuwsbulletins uitgezonden. Propaganda uitzendingen, weer in 't Duits verzorgd, waren hoogst suksesvol en hebben ongetwijfeld tot verkorting van de oorlog geleid. Toen Radio Luxemburg de opzet van de geallieerden vervuld had werd hij in november 1945 aan de burgers terug gegeven.
Europese luisteraars waren door de speciale nieuwsuitzendingen de uitmuntende reklame-programma's van de vooroorlogse dagen vergeten en voor veel jongere luisteraars was het iets geheel nieuws toen ze in februari 1946 hun eerste reclame-programma's hoorden. Het was in oktober 1946 dat de Britse luisteraars het Luxemburgse station weer in de lucht hoorden. De kleine Britse groep van Radio Luxemburg deed wonderen met de magnetofoon banden die ze tijdens de Duitse bezetting verkregen hadden. Al deze banden waren natuurlijk verouderd, maar niettegenstaande dat, hadden ze een gemakkelijke bediening om dat nieuws te verspreiden:

Radio Luxembourg is back on the air!



(Photo's: Hans Knot archive)